حسنات عبدالله، رهبر حزب ملی شهروند بنگلادش (NCP) هشداری صادر کرد که نشان میدهد داکا میتواند برای نیروهای متخاصم هند، از جمله گروههای جداییطلب، پناهگاهی فراهم کند که احتمالاً «هفت خواهر» هند را تهدید میکند، اصطلاحی که برای ایالتهای شمال شرقی هند به کار میرود.
“هفت خواهر” – آروناچال پرادش، آسام، مانیپور، مگالایا، میزورام، ناگالاند و تریپورا – شامل چهار ایالت (آسام، مگالایا، تریپورا و میزورام) هستند که با بنگلادش مرز زمینی دارند و حساسیت استراتژیک منطقه را برجسته میکند.
عبدالله در سخنرانی در یک گردهمایی در مرکز شهید منار داکا، مدعی شد که بنگلادش برای «نیروهای جداییطلب و ضد هند» پناهگاهی خواهد داد و هشدار داد که از چنین حمایتهایی میتوان برای منزوی کردن منطقه شمال شرقی هند استفاده کرد، اظهاراتی که تشویق شدید بخشهایی از حضار را برانگیخت.
عبدالله به نقل از رسانههای محلی گفت: «میخواهم به هند بفهمانم که اگر به نیروهایی که به حاکمیت، پتانسیل، حقوق رای و حقوق بشر بنگلادش احترام نمیگذارند پناه بدهید، بنگلادش پاسخ خواهد داد.
وی هشدار داد: «اگر بنگلادش بیثبات شود، آتش مقاومت فراتر از مرزهای آن گسترش خواهد یافت».
حسنات با انتقاد از نقش هند گفت: «بنگالدش حتی پس از 54 سال استقلال همچنان با تلاشهای «کرکسها» که به دنبال اعمال کنترل بر کشور هستند، مواجه است.
هند قبلاً گروه های شبه نظامی و جدایی طلب فعال در شمال شرق را متهم کرده بود که از خاک بنگلادش به عنوان پناهگاه امن، مسیر ترانزیتی و پایگاه لجستیکی استفاده می کنند، به ویژه در اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000.
آژانسهای امنیتی هند سازمانهایی مانند جبهه آزادیبخش ملی تریپورا (NLFT) و نیروی ببر تمام تریپورا (ATTF) را به اردوگاهها و شبکههای پشتیبانی در سراسر مرز در آن دوره مرتبط کردهاند.
مقامات گفتند که کادرهای این گروهها اغلب برای فرار از نیروهای امنیتی هند به بنگلادش میرفتند، در حالی که طبق گزارشها، آموزش و تهیه تسلیحات از آن سوی مرز تسهیل میشد. فراتر از شمال شرق، بنگلادش همچنین به عنوان پایگاهی برای شبکه های افراطی اسلام گرا با ارتباط ادعایی با هند ذکر شد.
گروههایی مانند حرکات الجهاد الاسلامی (HuJI) و جماعت المجاهدین بنگلادش (JMB) به دلیل نقششان در رادیکالسازی و ارائه حمایت لجستیکی که بر شرق هند تأثیر میگذارد، توسط آژانسهای هندی پرچمگذاری شدند.
با این حال، وضعیت امنیتی به طور قابل توجهی پس از بازگشت شیخ حسینه نخست وزیر به قدرت در سال 2009 تغییر کرد. بنگلادش سرکوب مداوم گروه های شورشی و افراطی را که هند را هدف قرار داده بودند، آغاز کرد که منجر به همکاری امنیتی نزدیک تر بین دو کشور شد.
عبدالله همچنین به طور جداگانه از کمیسیون انتخابات بنگلادش انتقاد کرد و آن را “بی ستون” خواند و تصمیم آن را برای طبقه بندی حمله به عثمان هادی نامزد انتخاباتی به عنوان یک حادثه “منفرد” زیر سوال برد.
– به پایان می رسد
تنظیم کنید
