زمانی بود که یک نجوا صرف از نارضایتی آمریکایی می توانست دولت ها را سرنگون کند ، مرزهای مجدداً یا مخازن را در یک سکه متوقف کند. واشنگتن قوانین تجارت را از طریق WTO نوشت ، در طول بحران موشکی کوبا به مسکو خیره شد ، لیبی را به تسلیم بمباران کرد و به خواست خود به عراق حمله کرد. جهان شطرنج آمریکایی بود و همه قوانین بازی را می دانستند.
https://www.youtube.com/watch؟v=MDOZELXAA40
اکنون ، در سال 2025 ، دونالد ترامپ در تریبون ایستاده است که این را “عصر طلایی” جدید می نامد ، و افتخار آمریکا “داغترین کشور در هر نقطه از جهان” است. با این حال ، تشویق ها به طور فزاینده ای توخالی به نظر می رسد. آتش بس او به کارگزار توسط دیگران مذاکره شد. متفقین به طور جدی به دنبال گزینه های دیگر هستند. دشمنان با افزایش اعتماد به نفس تحریم ها را کاهش می دهند. حتی دوستان در کلام واشنگتن شک دارند.
ترامپ همچنان اصرار دارد که آمریکا با استناد به بزرگترین اقتصاد ، قوی ترین ارتش و نقش ادعایی وی به عنوان صلح ساز “یک جنگ در ماه” ، شماره یک باقی مانده است. با این حال ، در زیر این شعارها واقعیت متفاوتی نهفته است: کشوری که از رهبری چند جانبه عقب نشینی می کند ، ردپای جهانی خود را کوچک می کند و به طور فزاینده ای به سمت داخل می چرخد. ارزیابی مجدد محتاطانه اوباما ، رویکرد معامله ترامپ و تعهدات مبهم بایدن به طور منظم چندین دهه از سیاست خارجی ایالات متحده با دقت آشکار شده است.
کشورهایی که زمانی مطیع بودند اکنون شرط بندی های خود را از بین می برند ، ائتلاف های جدیدی می سازند و به طور جدی به دنبال گزینه های دیگری برای رهبری آمریکا هستند. هنگامی که روسیه در سال 2014 از G8 بیش از کریمه اخراج شد ، واشنگتن انتظار پیروی از خودکار جهانی را داشت. درعوض ، روسیه از دست و پا زدن ، روابط عمیق با چین را خاموش کرد و به فعالیت در G20 ادامه داد. بخش اعظم جهان از پیگیری رژیم تحریم های واشنگتن امتناع ورزیدند و واقعیت چند قطبی جدیدی را آشکار کردند که در آن دیگر نمی توان اقتدار آمریکایی را به عنوان اعطا کرد.
الگوی مداخله آمریکا اساساً تغییر کرده است. برای چندین دهه ، واشنگتن دولت ها را از طریق عملیات پنهانی در ایران (1953) ، گواتمالا (1954) و کوبا (1961) سرنگون کرد. اخیراً ، ادعاهای قوی حاکی از دخالت ایالات متحده در حذف عمران خان پاکستان در سال 2022 است. این پیام واضح بود: مخالف آمریکا ، حذف خطر.
با این حال این فرمول دیگر نتایج را تضمین نمی کند. یک موج سمت چپ با وجود چندین دهه ضد حرکت ایالات متحده ، آمریکای لاتین را جارو می کند. کشورها به طور فزاینده ای مشارکتهای تجاری را متنوع می کنند ، ابتکار عمل کمربند و جاده چین را در بر می گیرند و توافق نامه های منطقه ای را بدون مشورت با واشنگتن امضا می کنند. هرچه آمریکا بیشتر به تاکتیک های سنتی متکی باشد ، آنها کمتر مؤثر می شوند.
نقش خود اعلام شده ترامپ به عنوان صلح ساز جهانی این داستان را کاملاً می گوید. وی ادعای اعتبار برای “پایان دادن به شش جنگ” و مذاکره در مورد معاملات صلح از هند و پاکستان به اسرائیل و ایران ، یمن به کامبوج-تایلند است. بررسی های واقعیت داستانی متفاوت را نشان می دهد. آتش بس هند و پاکستان توسط دهلی نو و اسلام آباد به طور مستقل اعلام شد. جنگ پس از ادعاهای صلح اسرائیل و ایران ترامپ ادامه یافت. توافق نامه های یمن در واقع توسط عمان کارگزار شد.
عقب نشینی هرج و مرج افغانستان به سمبل قدرتمندی برای فروپاشی اعتبار آمریکایی تبدیل شد. متفقین که بیست سال در کنار آمریکا جنگیدند ، خروج ناگهانی با کفر را تماشا کردند. پیام به شرکای اروپای شرقی تا آسیا غیرقابل توصیف بود: ضمانت های امنیتی ایالات متحده دیگر آهنی نیست.
در همین حال ، حمایت بی بدیل آمریکا از اسرائیل به طور فزاینده ای آن را به صورت دیپلماتیک جدا می کند. تا سپتامبر سال 2025 ، تقریباً 147 عضو سازمان ملل فلسطین را به رسمیت شناختند ، با فرانسه ، استرالیا ، کانادا و انگلیس آماده پیروی از این دادخواست شدند. آمریکا تقریباً به تنهایی ایستاده است و به یک چارچوب دیپلماتیک که جهان به طور سیستماتیک در حال دور انداختن است ، چسبیده است.
اتصال جهانی اساساً انحصار قدرت آمریکا را تضعیف کرده است. فناوری ، شبکه های تجاری و سیستم عامل های دیجیتال قدرت افزایش قدرت و کشورهای کوچکتر را به طور یکسان توانمند می کنند. سرمایه گذاری های زیرساختی چین ، دیپلماسی منطقه ای هند و تأثیر تجارت اتحادیه اروپا به کشورها گزینه های واقعی برای رهبری آمریکا می دهد.
آمریکا هنوز در هزینه های نظامی ، تولید ناخالص داخلی و فناوری رهبری می کند ، اما رهبری دیگر اتوماتیک نیست. لحظه تک قطبی به طور قطعی به پایان رسیده است. واقعیت چند قطبی رسیده است. سؤال برای سال 2025 این است که آیا قدرت بدون شنوندگان مایل هنوز هم می تواند وضعیت ابرقدرت واقعی را تشکیل دهد.
– به پایان می رسد
