هنگامی که پرچم های سیاه دولت اسلامی (داعش) در سوریه و عراق به وجود آمد ، ترور سلطنت کرد – و زنان این کار را تحمل می کردند. شبه نظامیان داعش زنان را در بازارهای برده داری وحشیانه اسیر ، بردگی و فروخته شده ، که در آن سوء استفاده هم منظم و هم سادیستی بود. اما در میان این کابوس ، یک نیروی متضاد ظهور کرد: زنان YPJ.
https://www.youtube.com/watch؟v=unhtnty3yvq
واحدهای حفاظت از زنان یا YPJ به غیر منتظره ترین و مصمم ترین دشمنان داعش تبدیل شدند. YPJ که به عنوان جناح تمام زن شبه نظامیان ypg کرد در شمال سوریه تشکیل شد ، YPJ فقط یک واحد جنگی نبود-این یک انقلاب اجتماعی بود. این زنان در حدود 7000 نفر ، نه تنها برای دفاع از جوامع خود بلکه برای شکستن قرن ها ظلم مردسالاری ، اسلحه گرفتند.
مبارزات آنها دو برابر بود: جنگی علیه استبداد جهادی و نبرد عمیق تر علیه نابرابری جنسیتی. یک ویدیوی فراموش نشدنی از Raqqa نشان می دهد که یک تیرانداز از تیراندازان کرد به سختی از مرگ فرار می کند. او می خندد – یک عمل خنک کننده و قدرتمند از دفاع. آن را به عنوان نمادی از مقاومت در میدان نبرد تکرار کرد.
و آنها فقط با گلوله ها داعش را شکست نمی دادند – آنها در حال جنگ روانشناختی بودند. به گفته ایدئولوژی پیچیده داعش ، کشته شدن توسط یک زن ، ورود جهادی به بهشت را تکذیب کرد. این ترس سلاح شد. تیراندازان گزارش دادند که تماشای شبه نظامیان یخ زده یا وحشت را وقتی فهمیدند که توسط مبارزان زن شکار می شوند. به این ترتیب ، YPJ نه تنها اجساد بلکه اعتقادات را خرد کرد.
خطرات بسیار زیاد بود. مبارزان اسیر شده با تجاوز ، شکنجه و اعدام عمومی روبرو شدند. با این حال ، این زنان به جلو فشار آوردند ، که توسط ایده آل هایی که ریشه در آموزه های عبدالله کالان دارد ، رهبر PKK زندانی که برابری جنسیتی را به عنوان کلید آزادی کرد کرد ، هدایت می کردند. برای بسیاری از دختران روستایی ، YPJ مسیری را از ازدواج کودکان و بندگی خانگی و خود تعیین کننده ارائه داد.
در سال 2014 ، جهان به عنوان مبارزان YPJ از کوبانی ، خیابان توسط خیابان دفاع می کرد. تا سال 2017 ، آنها به سمت رقه ، پایتخت de facto داعش راهپیمایی کردند و پرچم های خود را بالا بردند. با پشتیبانی هوایی ایالات متحده ، بله – اما این عزم بی نظیر آنها بود که زمین را تضمین می کرد.
امروز ، داستان های آنها در کتاب هایی مانند زندگی می کنند دختران کوبانی، اما میراث واقعی آنها در تصویر یک زن ، تفنگ در دست ، ایستاده بر روی ویرانه های یک خلافت افتاده است. اینها فقط زنان با اسلحه نبودند. آنها در حال بازنویسی قوانین جنگ بودند – و آینده خود را پس می گرفتند.
