عابران پیاده به زودی ستون انسانی را تشکیل دادند که تا آنجا که چشم می دید – مایل به طول و حدود 20 نفر از هم جدا شدند. به ندرت چنین سفر ناراحت کننده ای مانند چنین تسکین یافته است.
مالاک الحج احمد ، 17 ساله ، دانش آموز دبیرستانی که با خانواده خود در کنار جاده ساحلی سلفی می گرفت ، گفت: “ما بسیار خوشحال هستیم.” “لحظه ای شادتر از بازگشت به خانه نیست.”
برای نشان دادن لحظه ، برخی از افراد شیرینی توزیع کردند. برخی از آنها در عکاسان عکاسی چشمک زدند. گروهی از پسران کوچک یک شعار جشن را رهبری کردند. آنها آواز خواندند: “راست یا چپ ، شمال بهترین است.” “به شمال می رویم!”
برای فلسطینی ها ، لحظه ای در نمادگرایی غرق شد. از آنجا که پایه و اساس اسرائیل در سال 1948 ، هنگامی که صدها هزار فلسطینی در آنچه که به زبان عربی به عنوان ناکبا شناخته شده است ، از خانه های خود اخراج شده و یا فرار کردند ، فلسطینی ها با جابجایی مکرر و تبعید تعریف شده اند.
بیشتر غزه ها فرزندان پناهندگان هستند که در سال 1948 مجبور به فرار هستند و بسیاری از آنها جابجایی خود را از غزه شمالی در سال 2023 به عنوان نکبا دوم تلقی کرده بودند. این ترس با تماس های مکرر اسرائیلی برای حل و فصل غزه شمالی با غیرنظامیان اسرائیلی تقویت شده است ، و همچنین پیشنهاد رئیس جمهور ترامپ در آخر هفته مبنی بر اینکه غازان باید به سایر نقاط جهان عرب منتقل شوند.
برای بازگشت به خانه در برابر آن پس زمینه ، از طریق زمینی که سربازان اسرائیلی به تازگی عقب نشینی کرده بودند ، مانند برخی از فلسطینی ها مانند جرات علیه تاریخ خود احساس کردند.
احمد شهادا ، 34 ساله ، تولید کننده نساجی که تقریباً 15 مایل را در شش ساعت به شهر غزه می کشاند ، گفت: “ما میز را روی سر آن چرخاندیم.” برخلاف بسیاری از کسانی که روز دوشنبه بازگشتند ، او خانه خود را هنوز ایستاده بود.
آقای شهادا از طریق تلفن گفت: “آنها می خواستند ما را از غزه اخراج کنند.” در عوض ، وی افزود ، “من در خانه ام روی نیمکت نشسته ام و نمی توانم آن را باور کنم.”
