یک دانشجوی 20 ساله دانشگاه ایالتی آریزونا که به همراه پدرش در پارک ملی یوسمیتی کالیفرنیا در حال پیاده روی بود، جان خود را از دست داد. درست قبل از تصادف، گریس به پدرش گفت: بابا، کفش هایم لیز هستند. او در طی یک طوفان ناگهانی باران، لیز خورد و از ارتفاع 200 فوتی از صخره Half Dome سقوط کرد.
گریس روهلف و جاناتان روهلف، هر دو کوهنورد باتجربه، برای کمک به دیگر کوهنوردان سرعت خود را کاهش دادند و در 11 ژوئیه در یک طوفان بارانی ناگهانی گرفتار شدند که مسیر آنها را بسیار خطرناک تر کرد.
جاناتان با وحشت شاهد افتادن گریس از صخره شیب دار در انتهای صعود آنها بود.
پدر سعی کرد فوراً خود را به گریس برساند اما نتوانست در زمین دشوار حرکت کند.
او را صدا زد: “گریس، من اینجا هستم. من تو را ترک نمی کنم. اگر صدای من را می شنوی، نشانه ای به من بده. دوستت دارم.”
پس از این حادثه، پدر با 911 تماس گرفت تا دخترش را نجات دهد. به گزارش دیلی میل، تیم های امداد سه ساعت طول کشید تا به گریس که از ناحیه سر دچار جراحات شدید شده بود، برسند.
طوفان غیرمنتظره مسیر سراشیبی را پیچیده می کند
گریس و جاناتان مشتاقانه انتظار داشتند که پیاده روی Half Dome را تکمیل کنند، که تنها به 300 کوهنورد در روز اجازه می دهد. اگرچه به آنها در مورد طوفان هشدار داده شده بود، اما هنگام صعود هوا صاف به نظر می رسید. با این حال، طوفان با شروع فرودشان شدت گرفت.
جاناتان به یاد می آورد، “ابر سیاهی مانند باندبازان در حال غلتیدن بود. ما باید اکنون پایین بیاییم، زیرا نمی خواهیم با هیچ بارانی اینجا باشیم. به معنای واقعی کلمه از هیچ جا غلتید.”
همانطور که آنها پایین آمدند، چکمه های کوهنوردی جدید گریس شروع به لیز خوردن کردند. جاناتان با درماندگی به زمین افتادن او نگاه کرد و به سرعت به او رسید.
پارکبان شاونا دالی در طول طوفان با جاناتان ماند تا یک هلیکوپتر نجات بتواند گریس را بازیابی کند.
پزشک قانونی بعداً به جاناتان اطلاع داد که گریس احتمالاً در حین سقوط مرده است.
به گزارش دیلی میل، جاناتان امیدوار است پارکبانان بتوانند کوله پشتی گریس را که حاوی آخرین عکس های سفرشان است، بازیابی کنند.
از سال 2006، حداقل شش نفر، از جمله گریس، پس از باران که سطح Half Dome را لغزنده کرد جان خود را از دست دادند. جاناتان از مسئولان پارک می‌خواهد اقدامات ایمنی را بهبود بخشند، مانند افزودن مجموعه دوم کابل‌ها و تخته‌های چوبی برای پایه‌گذاری بهتر. او قول داده است که دیگر هرگز در این مسیر «بی‌لازم خطرناک» پیاده‌روی نکند، اما امیدوار است تغییرات از تراژدی‌های آینده جلوگیری کند.
