هفت زندانی سیاسی هم‌بند پخشان عزیزی در حمایت از این زندانی سیاسی، در بیانیه‌ای صدور حکم اعدام برای این فعال مدنی کُرد را محکوم کردند و خواستار اقدام فوری برای نجات او شدند.
پخشان عزیزی پیش از این مدتی به عنوان مددکار به کردستان سوریه رفته بود و به آوارگانی کمک می‌کرد که از جنگ با داعش فرار کرده بودند.
این هفت زندانی زن در بیانیه خود نوشته‌اند که حضور در مناطق جنگی و امدادرسانی به زنان و کودکانِ جنگ‌زده و تحمل مخاطراتِ حضور در مناطقی که توسط نیروهای داعش احاطه شده بود، جرم نیست؛ بلکه قابل تقدیر است و پاسخ به آن حکم مرگ نیست.
گلرخ ایرایی، ناهید خداجو، وریشه مرادی، مریم یحیوی و ریحانه انصراری، سکینه پروانه و نسرین خضری جوادی، زندانیان سیاسی هم‌بند پخشان عزیزی و امضاکنندگان این بیانیه، از جامعه جهانی خواسته‌اند، پیش از آنکه دیر شود، برای جلوگیری از اجرای حکم اعدام این زندانی محبوس در زندان اوین اقدام کند.
بر اساس اعلام وبسایت‌های حقوق بشری از جمله هرانا، پرونده پخشان عزیزی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام، سه هفته است که به دیوان عالی کشور ارسال شده و در انتظار تصمیم نهایی این مرجع قضایی است.
پیشتر بارها زنان زندانی در اعتراض به احکام اعدام از جمله حکم اعدام پخشان عزیزی دست به اعتصاب زده‌اند.
شماری از فعالان اجتماعی و دانشجویی نیز چندی پیش در بیانیه‌ای با اعتراض به صدور حکم اعدام پخشان عزیزی آن را در راستای «سرکوب گروه‌های مختلف از جمله زنان و اقوام» و با هدف «فروکش کردن اعتراضات آن‌ها» دانسته بودند.
پخشان عزیزی، دانش‌آموخته مددکاری اجتماعی، از مرداد ۱۴۰۲ زندانی است. اوایل مرداد امسال، شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست ایمان افشاری او را به اتهام «بغی» یا شورش مسلحانه، از طریق «عضویت در گروه‌هایی که در برابر حکومت اسلامی قیام مسلحانه کرده‌اند» به اعدام محکوم کرد.
او از ۱۶ تیرماه سال جاری از ملاقات با خانواده و وکلای خود محروم است.
شهریورماه امسال، ۲۶ نهاد مدافع حقوق بشر با انتشار بیانیه مشترکی صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی را به شدت محکوم کردند و آن را «نقض آشکار اصول و موازین حقوق بشری» دانستند.
انجمن خانواده‌های دادخواه آبان، سازمان حقوق بشر ایران، بنیاد عبدالرحمن برومند، عدالت برای ایران و کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران که از جمله امضاکنندگان این بیانیه بودند با تاکید بر ناعادلانه بودن روند دادرسی در ایران از نهادهای بین‌المللی، سازمان‌های حقوق بشری و جامعه جهانی خواسته بودند با اقدام فوری و موثر، اعتراض خود را نسبت به این حکم و نیز نقض گستردە حقوق بشر از سوی حکومت جمهوری اسلامی نشان دهند.
پخشان عزیزی در نامه‌ای که در وبسایت هه‌نگاو منتشر شد شرحی از شکنجه‌های خود در دوران بازجویی داده و گفته بود در این مدت «بارها توسط بازجویان به دار کشیده شده‌ام».
