هم‌زمان با حضور مسعود پزشکیان، رئیس دولت چهاردهم جمهوری اسلامی در مقر سازمان ملل در نیویورک، جامعه جهانی بهائی در بیانیه‌ای با تأکید بر «بی‌تأثیر بودن وعده‌ها بر واقعیت تلخ»، اعلام کرد که آزار و سرکوب بهائیان در ایران شدت گرفته است.
جامعه جهانی بهائی دوشنبه دوم مهر در بیانیه‌ای که نسخه‌ای از آن به صدای آمریکا رسیده است، عنوان کرد که پزشکیان «به دنبال موجی از وعده‌هایی که در چند ماه گذشته به مردم ایران داده» و از جمله گفته که «دولت او به حقوق تمام اقلیت‌های قومی و دینی احترام خواهد گذاشت» به سازمان ملل متحد سفر می‌کند.
در این بیانیه با اشاره به برخی اظهارات مسعود پزشکیان درباره احترام به عقاید یکدیگر به عنوان یکی از اصول توسعه، یادآوری شده است که هم‌زمان با این اظهارات و وعده‌ها، در جمهوری اسلامی «همچنان فاصله زیادی بین قول و عمل وجود دارد، به‌ویژه در مورد آزار و سرکوب بهائیان.»
سیمین فهندژ، نماینده جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو، با بیان این که «مایلیم با خوش‌بینی به اظهارات رئیس‌جمهور پزشکیان نگاه کنیم»، گفته است: «اما بر اساس تجربیات گذشته و کنونی، بیشتر باید به عملکرد ایشان توجه کنیم تا به گفته‌ها» چرا که «این وعده‌ها، هنوز منجر به هیچ تغییری در واقعیت زندگی بهائیان نشده» و «شواهد آزار و سرکوب مداوم آنان بدتر و بزرگ‌تر از آن است که بتوان آن‌ها را نادیده گرفت.»
به گفته او، روسای پیشین دولت‌های جمهوری اسلامی نیز «وعده‌های مشابهی داده‌اند مبنی بر ایجاد ایرانی که در آن همه با هم برابرند، اما فارغ از اینکه چه کسی بر مسند قدرت نشسته، بهائیان ایران همچنان از گهواره تا گور، با همان آزار و سرکوب مداوم مواجه بوده و هستند.»
خانم فهندژ با بیان این که «هدف حکومت ایران از بین بردن جامعهٔ بهائی به عنوان جامعه‌ای زنده و پویا در کشور است»، جمهوری اسلامی را حکومتی دانست که «در قانون اساسی و کلیهٔ قوانین و سیاست‌های عمدهٔ خود علیه بهائیان تبعیض قائل می‌شود و دستورالعمل‌های رسمی دولتی ویژه‌ای در مورد “مسئلهٔ بهائیان” صادر کرده است.»
به تأکید او، چالش پیش روی مسعود پزشکیان «رفع موانع متعددی است که مانع از زندگی بهائیان در ایران به عنوان شهروندان برابر می‌شود» و سخنان او «در تضاد شدید با جدیدترین حملات به بهائیان در نقاط مختلف ایران در هفته‌های اخیر است.»
در این بیانیه همچنین با اشاره به اظهارات مسعود پزشکیان که گفته «ارتباط میان ایرانیان از اقوام و مذاهب مختلف باید از طریق گفت‌وگوهای فرهنگی و هنری، تقویت شود»، عنوان شده است که بر خلاف این سخنان، در واقعیت در مرداد سال جاری «پرونده فرسایشی و بسیار ناعادلانه ۱۰ زن بهائی در اصفهان، با حضور این زنان در دادسرای انقلاب اصفهان و متهم شدن به جرم “ترویج عقاید بهائی”، وارد مرحله جدیدی شد.
بنا بر این بیانیه، «دلیل این اتهام برگزاری کلاس‌های زبان انگلیسی، موسیقی، یوگا و نقاشی برای نوجوانان، کودکان و مهاجران افغانستانی در این شهر بود. این اتهام‌ها نتیجه شکایت‌های خصوصی همسایگان این بهائیان است که با فشار مأموران دولتی و با تهدید تلفنی و احضار این همسایگان به دادگاه اخذ شده است و با وجود اینکه دادگاه هنوز در حال برگزاری است این ۱۰ زن عملاً مجرم شناخته شده‌اند.»
جامعه جهانی بهائی همچنین با اشاره به اظهارات پزشکیان درباره «کرسی آزاداندیشی» در دانشگاه‌ها، یادآوری شده است که «هزاران جوان بهائی بیش از چهار دهه است که بی‌رحمانه و به طور سیستماتیک از ورود به دانشگاه‌های ایران محروم یا اخراج شده‌اند، از جمله آخرین آن‌ها گروه بزرگی از جوانان بهائی در دو ماه گذشته است.»
در این بیانیه با اشاره به محرومیت همه بهائیان از تحصیلات عالی و از جمله از شرکت در یک دوره علمی در دانشگاه بهشتی تهران، افزوده شده است، «تنها در تابستانی که گذشت، دو معلم موسیقی در قائم‌شهر پس از ارسال نامه‌‌ای از وزارت اطلاعات به کارفرمایانشان، از کار خود اخراج شدند» و این اقدامات توسط «وزارت اطلاعات» صورت می‌گیرد که «زیر نظر رئیس‌جمهور پزشکیان فعالیت می‌کند.»
جامعه جهانی بهائی همچنین عنوان کرده است: «یک فروشندهٔ بهائی در شیراز نیز پس از تعطیلی فروشگاه لوازم لوله‌کشی خود در تعطیلات بهائی، توسط نهادهای امنیتی تهدید شد. مأموران همچنین در کرمان و شیراز به خانهٔ تعداد بی‌شماری از بهائیان یورش برده و اموال آن‌ها را مصادره کردند.»
همچنین، «در ماه گذشته بهائیان بسیاری» از جمله در شیراز، تبریز، ارومیه، و فردیس بازداشت شدند.
در این بیانیه همچنین تأکید شده است: «جامعه جهانی بهائی به طرز نگران‌کننده‌ای متوجه موارد جدید تلاش مداوم دولت برای “پاکسازی” ایران از تاریخ و هویت بهائی شده است، از جمله آتش زدن آرامستان بهائیان در اهواز توسط افراد ناشناس و همچنین تنش‌هایی در کاشان بر سر دفن یک بهائی. آرامستان بهائیان تهران سال‌ها است که توسط مأموران وزارت اطلاعات به روی بهائیان مسدود شده است. این مأموران، درگذشتگان بهائی را بدون رعایت آداب خاکسپاری و بی‌اطلاعی خانواده‌هایشان، در گورهای دسته‌جمعی، که محل دفن هزاران زندانی سیاسی دههٔ ۱۳۶۰ است، دفن کرده‌اند.»
جامعه جهانی بهائی در این بیانیه یادآوری کرده است که مقامات زندان اوین «تماس‌های تلفنی و ملاقات‌های خانوادگی مهوش ثابت، زن بهائی شناخته‌شده در سطح بین‌المللی را ممنوع کرده‌اند.»
بنا بر تأکید سیمین فهندژ، نماینده جامعه جهانی بهائی، دولت جمهوری اسلامی ایران «باید حقوق بشر را رعایت کند و همه را در مقابل قانون برابر بداند» و اگر بنا بر این است که اقدامات مسعود پزشکیان، رئیس دولت جمهوری اسلامی در ایران، «با خواست مردم و با گفته‌های خودش مطابقت داشته باشد، او و همکارانش باید حقوق بهائیان، سایر اقلیت‌های دینی و قومی، زنان، و همه کسانی را که تحت حفاظت دولت او هستند، رعایت کنند.»
شهروندان بهائی پس از انقلاب بهمن سال ۱۳۵۷ در ایران به طور نظام‌مند در معرض اعدام، تبعیض‌های گسترده اجتماعی و سیاسی، و برخوردهای غیرقانونی از جمله بازداشت و هتک حرمت به آرامستان‌هایشان قرار گرفته‌اند.
پیش از این، کمیسیون آمریکا در امور آزادی‌های مذهبی بین‌المللی از تشدید فشار بر اقلیت‌های مذهبی در ایران و کارزار جمهوری اسلامی در بازداشت بهائیان ابراز نگرانی کرده است.
این کمیسیون در گزارشی اعلام کرده که مقامات جمهوری اسلامی در طول چند دهه گذشته به شیوه‌ای نظام‌مند، بهائیان، مسیحیان، دراویش گنابادی، زرتشتی‌ها، یارسانی‌ها، مسلمانان شیعه و سنی و افراد غیرمذهبی را هدف آزار و اذیت، بازداشت، حبس‌های طولانی‌مدت، تبعید، یا منع شرکت در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی قرار داده است.
