به گزارش شامگاه چهارشنبه ایرنا، هفته اول بیست‌وچهارمین دوره رقابت‌های لیگ برتر فوتبال در حالی برگزار شد که ۲ تیم پرطرفدار فوتبال ایران با یک چالش عجیب روبه‌رو بودند. با توجه به بازسازی ورزشگاه آزادی و عدم تایید ورزشگاه تختی، استقلال و پرسپولیس ورزشگاهی برای میزبانی از حریفانشان ندارند! چالشی که حتی به نظر می‌رسد در لیگ‌های درجه ۲ و ۳ آسیایی هم کمتر تیمی با آن درگیر باشد.
در هفته اول پرسپولیس در افتتاحیه لیگ به اراک سفر کرد و در ورزشگاه امام خمینی(ره) از ذوب‌آهن اصفهان میزبانی کرد. در هفته دوم استقلال باید از ملوان بندر انزلی میزبانی کند. سازمان لیگ ورزشگاه سردار آزادگان قزوین را به عنوان ورزشگاه میزبان انتخاب کرده بود اما باشگاه استقلال به این موضوع اعتراض کرد. آبی‌پوشان در بیانه‌ای مدعی شدند که خلاف ادعای مسئولان مربوطه، باشگاه استقلال پیش‌تر اعلام کرده بود که خواستار برگزاری مصاف این تیم با ملوان در ورزشگاه شهرقدس است.
در نهایت اما همان ورزشگاه سردار آزادگان قزوین به عنوان میزبان معرفی شد و شاگردان جواد نکونام که در هفته اول در همین ورزشگاه مقابل شمس‌آذر قرار گرفته بودند، باید یک‌بار دیگر در همین ورزشگاه به میدان بروند، اما با این تفاسیر که استقلال این‌بار در قزوین میزبان است!
از طرف دیگر هفته اول لیگ برتر فوتبال ایران در حالی برگزار شد که تنها چند بازی در چمن تقریبا مرغوب برگزار شد و چمن‌های بی‌کیفیت میزبان اکثر بازی‌ها بودند و این موضوع صدای اعتراض تیم‌ها و مربیان را درآورد. در سال‌های گذشته گلایه‌هایی در برخی از شهرستان‌ها در خصوص کیفیت بد چمن ورزشگاه‌ها به وجود می‌آمد اما حالا به لطف رسیدگی نامناسب(!) از سوی فدراسیون فوتبال و باشگاه‌ها، این وضعیت به بهترین ورزشگاه‌های ایران نیز سرایت کرده است. در لیگی که داعیه حرفه‌ای بودن دارد، چرا باید در چنین ورزشگاه‌هایی با چنین چمن بی‌کیفیتی، اجازه برگزاری مسابقه داده شود؟!
نکته عجیب دیگر در سطح اول فوتبال ایران این است که در هفته دوم این رقابت‌ها ۳ بازی در شهرهایی برگزار می‌شود که هیچ کدام از این ۶ تیم متعلق به آن شهر نیستند! چادرملو اردکان یزد باید در تهران میزبان شمس‌آذر قزوین باشد. ذوب‌آهن اصفهان باید از هوادار تهران در مشهد میزبانی کند و استقلال تهران نیز در قزوین مقابل ملوان بندرانزلی قرار می‌گیرد! قطعا لیگ برتر ایران عجیب‌ترین لیگ حرفه‌ای جهان محسوب می‌شود!
سوالی که مطرح می‌شود این است که وقتی در کشورهای همسایه که در سال‌های گذشته به هیچ عنوان حرفی برای گفتن مقابل باشگاه‌های ایرانی نداشتند، ظرف مدت کمتر از ۶۰ یک ورزشگاه کاملا مدرن ساخته می‌شود، «چرا فدراسیون فوتبال و مسئولین مربوطه نتوانستند دست کم در این بازه زمانی بین فصل قبل تا شروع فصل جدید چمن ورزشگاه‌های میزبان تیم‌های لیگ برتر و تیم ملی را آماده کنند؟
