آیا روسیه با خونسردی اسرای اوکراینی را می کشد؟ – هندوستان امروز

جنگ قوانین خودش را دارد. قوانین طراحی شده برای حفظ بخشی از انسانیت حتی در میان هرج و مرج درگیری. با این حال، چه اتفاقی می‌افتد وقتی آن قوانین نه تنها شکسته می‌شوند، بلکه محو می‌شوند – عمدی و سیستماتیک؟

این واقعیت تلخی است که طبق گزارش ها در روسیه آشکار می شود، جایی که اسیران جنگی (اسرا) با جنایات غیرقابل توصیفی روبرو هستند. گزارش‌های دلخراش سربازان اوکراینی که پس از تسلیم اعدام شدند، تصویری وحشتناک از ظلم، بی‌قانونی و معافیت از مجازات را نشان می‌دهد.

یک سال وحشت: اعدام سیستمیک اسرا

طبق گزارش ها، تنها در یک سال گذشته، 127 اسیر جنگی اوکراینی توسط اسیرکنندگان روسی خود اعدام شده اند. اینها حوادث منفرد خشونت میدان جنگ نیستند. آنها نشان دهنده یک کمپین حساب شده و شتابان از خشونت هستند. از زمان آغاز تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022، حداقل 147 اسرای اوکراینی اعدام شده اند که 86 درصد از این قتل ها تنها در سال جاری رخ داده است.

دولت اوکراین مدعی است که این اعدام ها بخشی از یک سیاست عمدی است، ادعایی که توسط یک سری از جنایات مستند بر آن تاکید شده است. این فقط داستان جنایات جنگی نیست. این داستان سرپیچی از هنجارهای بین المللی و یک سکوت جهانی است که خطر عادی سازی این وحشت را به دنبال دارد.

شهادت های تلخ و شواهد دلخراش

بی رحمی پنهان نیست. در داستان‌های دلخراش و فیلم‌های نفرین‌آور ثبت شده است. رویدادهای تلخ اکتبر را در نظر بگیرید: 9 زندانی اوکراینی نیمه برهنه شده و در کورسک اعدام شدند. یا ویدئوی دلخراش از سپتامبر که نشان می‌دهد 16 سرباز اوکراینی در صف ایستاده‌اند تا تسلیم شوند، اما با شلیک مسلسل از بین می‌روند.

گزارش ها همچنین ظلم غیرقابل تصوری را فراتر از میدان جنگ نشان می دهد. زندانیان تا حد ضعف استخوانی از گرسنگی، شکنجه غیرقابل شناسایی و در برخی موارد مورد وحشیگری قرون وسطایی قرار گرفته اند. جسد یکی از سربازان سر بریده کشف شد، در حالی که سرباز دیگری با دستانی از پشت بسته و شمشیر بر روی چوب کشف شد. چنین اعمالی درک و فهم را به چالش می کشد و به عنوان یادآور عمیقی از اعماق غیرانسانی است که جنگ می تواند به آن برسد.

تمسخر حقوق بین الملل

بر اساس حقوق بین‌الملل بشردوستانه و کنوانسیون ژنو، اعدام اسیران جنگی بی‌تردید جنایت جنگی است. این کنوانسیون ها برای محافظت از افرادی که دیگر نمی توانند از خود دفاع کنند وجود دارد و تضمین می کند که ذره ای از انسانیت حتی در جنگ نیز ادامه دارد.

روسیه اما این اتهامات را رد می کند. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه بارها ادعاهای جنایات جنگی را رد کرده و تاکید کرده است که نیروهای روسیه به کنوانسیون های بین المللی پایبند هستند. با این حال شواهد داستان متفاوتی را بیان می کنند. موارد مستند، فیلم‌های دلخراش و گزارش‌های بازماندگان همگی حاکی از الگوی بی‌توجهی آشکار به هنجارهای بین‌المللی است.

پاسخ جهانی: سکوت کر کننده

با وجود شواهد فزاینده، عدالت گریزان است. هزاران نفر از اوکراینی‌ها در اسارت باقی می‌مانند و سرنوشت آنها در بلاتکلیفی پوشانده شده است. پاسخ جامعه بین المللی در بهترین حالت خفیف بوده است و درگیر این است که چگونه روسیه را در قبال اقداماتش پاسخگو بداند.

اکنون سؤال این است که آیا جهان با این چالش مقابله خواهد کرد؟ آیا نهادهای بین المللی برای رسیدگی به این جنایات قاطعانه عمل خواهند کرد یا این جنایات به فهرست طولانی وحشت هایی خواهند پیوست که در مه جنگ محو می شوند؟ زیرا سکوت در برابر چنین بی عدالتی بیش از همدستی است. این تسلیم شدن در برابر تاریکی است.

فراخوانی برای اقدام

اعدام سیستماتیک اسیران جنگی اوکراینی فقط نقض قوانین بین المللی نیست. این توهین به اصولی است که به دنبال حفظ بشریت در مواقع درگیری هستند. با ادامه این جنایات، جامعه جهانی باید از خود بپرسد: چه مقدار شواهد بیشتری قبل از اقدام لازم است؟

هر اقدام سکوت، هر لحظه انفعال، خطر عادی سازی این جنایات را به همراه دارد. جهان باید پاسخگو باشد، قوانین جنگ را رعایت کند و اطمینان حاصل کند که کسانی که مرتکب چنین اعمال شنیع می شوند با عواقب آن مواجه خواهند شد. زیرا وقتی قواعد جنگ در هم می شکند، خود بشریت در خطر است.