عضو هیات مدیره نظام پزشکی تهران از خودکشی یک رزیدنت در یزد خبر داد. محمدرضا اسدی، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «تداوم دومینوی خودکشی پزشکان این بار در یزد. رزیدنت بخش اطفال بیمارستان شهید صدوقی یزد و مادر یک کودک خردسال، خانم دکتر فروغی نسب به زندگی خود پایان داد.»
عضو هیات مدیره نظام پزشکی تهران بزرگ نوشته است: «مرحومه سابقه خودکشی داشته و مسئولین ذیربط از وضعیت ایشان مطلع بودند و باز هم کتمان درمانی و توهم حل مساله.»
در نخستین روزهای فروردین ماه نیز خبر خودکشی دکتر پرستو بخشی، متخصص ۳۵ ساله قلب در بیمارستان ابنسینا در شهرستان دلفان با واکنشهای گسترده جامعه پزشکی در داخل و خارج ایران همراه شد و شماری از مقامات بهداشتی جمهوری اسلامی را به واکنش واداشت.
موضوع افزایش آمار خودکشی میان اعضای کادر درمان ایران به ویژه رزیدنتها در چند سال گذشته و پس از فشار مضاعفی که همهگیری کرونا روی آنها گذاشت، بارها در رسانهها خبرساز شده است.
روزنامه «اعتماد» در گزارشی در ۲۷ دی سال گذشته به نقل از بابک شکارچی، معاون آموزشی و پژوهشی سازمان نظام پزشکی، نوشت که طی ۱۰ ماه در همان سال، ۱۶ دستیار پزشک «خودکشی» کردند.
در دیماه گذشته، انجمن علمی روانپزشکان ایران در نامهای به ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری اسلامی ایران، از آمار بالای خودکشی در بین رزیدنتها خبر داد و تداوم این روند را زمینهساز «فروپاشی نظام سلامت کشور» دانست.
نویسندگان این نامه پیشنهاد داده بودند تا برای پیشگیری از فروپاشی نظام سلامت، به امنیت شغلی و اقتصادی و جایگاه حرفهای پزشکان جوان رسیدگی شود.
این انجمن دو نامه هم به وزارت بهداشت ارسال کرده بود که با بیتوجهی این وزارتخانه روبرو شد.
شماری از فعالان مدنی در فضای مجازی بیتوجهی وزارت بهداشت به این موضوع را در کنار تاکید «ویژه» این وزارتخانه بر روی برخورد با «بدحجابی» پرسنل کادر و درمان قرار دادهاند.
وحید شریعت، رئیس انجمن علمی روانپزشکان ایران، در مصاحبه با خبرگزاری دولتی ایرنا گفته بود که وزارت بهداشت آمار دقیقتری از خودکشی رزیدنتهای پزشکی دارد که اعلام نمیکند. شریعت تاکید کرده بود: «اشکال مهمی که وجود دارد این است که هر زمان مشکلی پیش میآید، قبل از هر کار، آمارها را محرمانه میکنند یا سریع تکذیب میکنند.»
انجمن پزشکی دانشگاه تهران تحقیقی انجام داده است که نشان میدهد در یک جامعه رزیدنتی ۲۰۴ نفره، بیش از ۹۳ درصد آنها، یعنی ۱۸۸ تن، دچار «فرسودگی شغلی» شده بودند و فکر خودکشی را در سر میپروراندند.